We loooooooove Africa!!!
Blijf op de hoogte en volg Imke
09 Oktober 2014 | Ghana, Accra
De dagen dat Imke ziek is ontdekken we hoe super zorgzaam de bewoners van Tuna zijn. Elke dag komen er meerdere mensen langs om te kijken hoe het gaat en om fruit of energiedrank te brengen. Haha het leek een beetje op red bull en hier moest Imke een hele fles van opdrinken, het beste medicijn volgens Clement. Net zoals dat ik elke avond een Afrikaans slaapliedje voor Imke moest zingen dat Clement mij vol overtuiging heeft aangeleerd, Geweldig!
Naast het zingen van slaapliedjes probeer ik in de tussentijd de kids op school les te geven, het huishouden te runnen en het bezoek te ontvangen. Mama Merle is taking care. Gelukkig voelt Imke zich vrijdag alweer stukken beter en zaterdag is ze echt helemaal beter.
We besluiten naar Wa te gaan om naar de markt te gaan en een van de leraren van school/vriend (Ghanees die zelf nog nooit in Wa is geweest) wilt graag met ons mee. Uiteindelijk komen we erachter dat het vandaag en morgen een feestdag is; het suikerfeest voor de moslims. De paar trotro’s die voorbij komen zijn overvol en we besluiten dat vandaag geen goede dag is om naar Wa te gaan. Dan maar even in Tuna wat groenten bij elkaar sprokkelen en weer terug naar huis. Eenmaal thuis hebben we een erg interessant gesprek met die vriend van school Aziz. We bespreken van alles van koken tot ‘teaching methods’ en het geloof. We krijgen van hem de tip om ons toch maar eens te verdiepen in de Islam. We zitten nu kind of in een identiteits/geloof crisis; volgens Father moeten we christen worden, volgens Aziz moeten we ons bekeren tot de islam, of moeten we toch maar dicht bij ons eigen geloof blijven (genaamd ‘alles gebeurt met een reden’ ofzoiets)?
Zondag zijn we met Clement naar een dorpje even voorbij Tuna gegaan. De weg ernaartoe was al een heel avontuur op zich. We stonden verbaast van het feit dat over deze weg überhaupt een auto kon rijden. Onderweg kwamen we onder andere een hele diepe kuil tegen bedekt met water en stenen. Na een goede inspectie van Clement besloot hij dat het veilig genoeg was en reden we er met Volle vaart (hobbel de bobbel) overheen.
Uiteindelijk kwamen we veilig bij het dorpje aan (met enige Ghanese vertraging). De dorpsbewoners wachtten ons al op. We zaten letterlijk op de eerste rij: naast het altaar, maar een klein beetje ongemakkelijk. Clement stelde ons wat geruster met de mededeling dat wij nog niet getrouwd zijn. Dus ie-de-re Ghanees komt dit te weten.. Bij de introductie kwamen we tot de verassende ontdekking dat mijn naam is gedegradeerd van ‘heilige’ Maria, tot Milo; een drankje dat lijkt op chocomel en we hier vaak nuttigen. Ik denk dat Father na een maand er achter is gekomen dat ik toch niet zo’n heilige Maria ben, en de naam Milo beter bij mij past door mijn zoals hij noemt ‘chocolat skin’ (moet hij zeggen). Na de mis maakten we wat foto’s van de kerk. Toen de mensen dit doorhadden, wilden ze allemaal op de foto. De mensen in het dorpje zijn erg arm en kunnen amper Engels. Er was een schooltje in het dorp maar er waren alleen nog wat palen te zien omdat de school recent door een hevige regenbui is ingestort, erg triest om dit te zien. Dit houdt in dat er lessen worden gegeven in de kerk als noodoplossing, omdat er van de 180 kinderen maar een paar naar school kunnen.
Eenmaal back in Tuna, werden we uitgenodigd om met de Fathers te gaan lunchen. Nou het was lachen gieren brullen; we hebben de meest hilarische priester ontmoet. Hij heeft een paar jaar in Duitsland gewoond en we hadden gesprekken over de meest uiteenlopende onderwerpen. Hij kent onze woonplaatsen; Nijmegen en STEYL (?!) allebei. Hij deelde zijn kennis aan Nederlandse woorden met ons en hij zei letterlijk dat wij ‘lekker’ zijn. We maakten hem dus maar duidelijk dat het een beetje raar is als een man op leeftijd dit zegt haha.
Vandaag hebben we les gegeven en de ICT-ruimte gepoetst met een paar kinderen. Geweldig om te zien hoe enthousiast ze waren bij het zien van de vele computers. Morgen gaan we beginnen met de ICT lessen! Verder hebben we onze ‘hoe-draag-je-vijf-liter-water-op-je-hoofd-skills getraind, met succes!
See you!
Naast het zingen van slaapliedjes probeer ik in de tussentijd de kids op school les te geven, het huishouden te runnen en het bezoek te ontvangen. Mama Merle is taking care. Gelukkig voelt Imke zich vrijdag alweer stukken beter en zaterdag is ze echt helemaal beter.
We besluiten naar Wa te gaan om naar de markt te gaan en een van de leraren van school/vriend (Ghanees die zelf nog nooit in Wa is geweest) wilt graag met ons mee. Uiteindelijk komen we erachter dat het vandaag en morgen een feestdag is; het suikerfeest voor de moslims. De paar trotro’s die voorbij komen zijn overvol en we besluiten dat vandaag geen goede dag is om naar Wa te gaan. Dan maar even in Tuna wat groenten bij elkaar sprokkelen en weer terug naar huis. Eenmaal thuis hebben we een erg interessant gesprek met die vriend van school Aziz. We bespreken van alles van koken tot ‘teaching methods’ en het geloof. We krijgen van hem de tip om ons toch maar eens te verdiepen in de Islam. We zitten nu kind of in een identiteits/geloof crisis; volgens Father moeten we christen worden, volgens Aziz moeten we ons bekeren tot de islam, of moeten we toch maar dicht bij ons eigen geloof blijven (genaamd ‘alles gebeurt met een reden’ ofzoiets)?
Zondag zijn we met Clement naar een dorpje even voorbij Tuna gegaan. De weg ernaartoe was al een heel avontuur op zich. We stonden verbaast van het feit dat over deze weg überhaupt een auto kon rijden. Onderweg kwamen we onder andere een hele diepe kuil tegen bedekt met water en stenen. Na een goede inspectie van Clement besloot hij dat het veilig genoeg was en reden we er met Volle vaart (hobbel de bobbel) overheen.
Uiteindelijk kwamen we veilig bij het dorpje aan (met enige Ghanese vertraging). De dorpsbewoners wachtten ons al op. We zaten letterlijk op de eerste rij: naast het altaar, maar een klein beetje ongemakkelijk. Clement stelde ons wat geruster met de mededeling dat wij nog niet getrouwd zijn. Dus ie-de-re Ghanees komt dit te weten.. Bij de introductie kwamen we tot de verassende ontdekking dat mijn naam is gedegradeerd van ‘heilige’ Maria, tot Milo; een drankje dat lijkt op chocomel en we hier vaak nuttigen. Ik denk dat Father na een maand er achter is gekomen dat ik toch niet zo’n heilige Maria ben, en de naam Milo beter bij mij past door mijn zoals hij noemt ‘chocolat skin’ (moet hij zeggen). Na de mis maakten we wat foto’s van de kerk. Toen de mensen dit doorhadden, wilden ze allemaal op de foto. De mensen in het dorpje zijn erg arm en kunnen amper Engels. Er was een schooltje in het dorp maar er waren alleen nog wat palen te zien omdat de school recent door een hevige regenbui is ingestort, erg triest om dit te zien. Dit houdt in dat er lessen worden gegeven in de kerk als noodoplossing, omdat er van de 180 kinderen maar een paar naar school kunnen.
Eenmaal back in Tuna, werden we uitgenodigd om met de Fathers te gaan lunchen. Nou het was lachen gieren brullen; we hebben de meest hilarische priester ontmoet. Hij heeft een paar jaar in Duitsland gewoond en we hadden gesprekken over de meest uiteenlopende onderwerpen. Hij kent onze woonplaatsen; Nijmegen en STEYL (?!) allebei. Hij deelde zijn kennis aan Nederlandse woorden met ons en hij zei letterlijk dat wij ‘lekker’ zijn. We maakten hem dus maar duidelijk dat het een beetje raar is als een man op leeftijd dit zegt haha.
Vandaag hebben we les gegeven en de ICT-ruimte gepoetst met een paar kinderen. Geweldig om te zien hoe enthousiast ze waren bij het zien van de vele computers. Morgen gaan we beginnen met de ICT lessen! Verder hebben we onze ‘hoe-draag-je-vijf-liter-water-op-je-hoofd-skills getraind, met succes!
See you!
-
10 Oktober 2014 - 11:14
Monique Dimmendaal:
wat een geweldig leuk verslag!!!! en wat fijn te lezen dat Imke weer is opgeknapt!!! en ook fijn dat jullie zo kunnen genieten van de ervaringen, stoer hoor meiden.
-
10 Oktober 2014 - 12:22
Piet Jacobs:
Hoy Imke
Altijd interesant. Je vehalen re lezen en wat je/jullie al meemaken,
Waarom 'n ? dat die duitse pater Steijl kent,foei Imke-hier is toch de SVD begonnen door de Heilige Arnoldus Janssen en wereld wijd bekend!!!
Veel succes met je missioneringswerk.
Groetjes Lilian en Piet. -
11 Oktober 2014 - 15:18
Hannique:
ha Imke,
Gelukkig ben je weer beter en kan je verder genieten met je verblijf in Ghana. Blij dat het geen Ebola was.Proberen jullie nog wat foto's te plaatsen want dat maakt het wel zo leuk.
groetjes van hannique -
11 Oktober 2014 - 18:43
Imke:
Hoi! Bedankt voor jullie leuke reacties!!
@Monique, wat leuk om jouw reacties te lezen! Dank je wel!!
@Lilian en Piet, Dank jullie wel. Haha hij is zelf niet Duits maar heeft een jaar in Duits -
13 Oktober 2014 - 15:58
Bèr En EllieBorn:
zoee ,noow zien weej weer gans beej, en geej hoof och daor neet te vervaele !
de groete oet Tegelen en un dieke kosmoel van Ellie en Bèr
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
