Aponkyiba & pizzaaa

De rest van de schooldagen maakten ons al iets hoopvoller. We vroegen of we mochten observeren bij een paar lessen en dit begrepen de leraren gelukkig. Dus inmiddels hebben we gezien hoe iedere leraar les geeft. Dit was wel interessant; we zagen dingen waar we iets van leerden maar we zagen ook zeker welke methode we niet gaan toepassen! Aan het einde van de week overlegden we met de leraren van 4 verschillende klassen of we de vakken: ICT, Creative Arts en Physical Education mochten verzorgen de komende maanden. Na wat gepuzzel hebben we een eigen schema kunnen maken. Daarnaast hadden we een goed gesprek met een leraar die ook pas net was begonnen op de school. Hij komt uit het zuiden van Ghana en komt dus ook een beetje in een andere wereld terecht. Hij gaf al aan dat hij zich dankzij ons niet meer zo alleen voelde en zo ervoeren wij dat ook!

De vorige week moesten we weer water halen en hebben we geprobeerd de emmers dit keer op ons hoofd te dragen! Dit ging Merle veel beter af dan mij, maar even goed lachten een paar jongens ons kei hard uit! Het is echt zwaar voor het hoofd en onder de emmers zit vaak een figuur ingekerfd, wat dan op je hoofd drukt, best pijnlijk.

Zaterdag gingen we weer naar Wa. We hebben daar eindelijk pizza gegeten! Het leek meer op een dunne quiche en de ingrediënten waren apart (o.a. erwtjes) maar het smaakte wel oké voor Afrikaanse begrippen ;). ’s Avonds mochten we eindelijk kennismaken met het Ghanese uitgaansleven! Clement zette ons af en haalde ons ’s nachts weer op, chille service! We waren er al heel vroeg dus gingen beneden eerst even wat drinken. Er was verder nog NIEMAND. Later bleek dat dit komt doordat het de hele dag had geregend. We maakten kennis met twee Ghanese jongens en gingen een paar uur later de dansvloer op. Het was een grote zaal met aan de zijkant banken en ze draaiden natuurlijk Ghanese muziek, geweldig! Ghanezen kunnen echt supergoed, vol overgave dansen, mooi om te zien.

Zondag wilde Clement ons een paar villages laten zien maar Merle en ik voelden ons allebei al een paar dagen niet lekker dus hebben dit helaas af moeten zeggen. Net als de Tunezen die ons uitnodigden pito te komen drinken..

Vandaag voelen we ons nog steeds echt ziekjes dus ik ben vandaag niet naar school geweest. Gelukkig had Merle iets meer energie en heeft ze in haar eentje de kindjes toch mooi weten te entertainen! Zodra de leraren op de school hoorden dat ik ziek thuis was, wilden ze graag even op ziekenbezoek komen. Uiteindelijk stonden er drie leraren ons huisje te inspecteren en kregen we tips met betrekking tot water, muggen en diefstalpreventie. Erg mooi om te zien hoe betrokken de mensen hier zijn en hoe graag ze je willen helpen.

Waarschijnlijk gaan we het komend weekend een tripje maken naar een plek waar je veel krokodillen kunt zien en er zelfs op kunt zitten (?!) nadat je ze een kip hebt gevoerd, IEE.

Tot snel!