Up to the south and back to Tuna
Blijf op de hoogte en volg Imke
17 Oktober 2014 | Ghana, Accra
De vorige week hebben we naast creatieve vakken, veel ICT-lessen gegeven. De kinderen waren ontzettend enthousiast over wat voor nieuwe dingen ze allemaal zagen en mochten aanraken. Toen we met klas P4 (rond de 8-10 jaar oud) naar het ICT-lokaal gingen, maakten we de kinderen (in onze ogen) duidelijk dat ze niet meteen aan alle knoppen moesten gaan zitten om alles uit te proberen. Binnen een paar seconden waren er echter al minstens 10 computers stuk omdat een jongen aan een stekker had zitten sleutelen.. Merle en ik voelden ons echt machteloos op dat moment maar beseften dat de kinderen te jong waren en we ze het lokaal moesten laten verlaten. De kinderen luisterden echter totaal niet en bleven op knopjes drukken! Dit was een leerzaam moment omdat we nu weten dat de kinderen te jong waren. Van de andere kant werden we ons weer bewust van het feit we in een ontwikkelingsland waren: bijna niemand heeft verstand van computers en zal het dus even duren voordat de computers gerepareerd zijn.. Het ICT-lab is dus opgezet zonder dat er ook maar iemand is die de computers kan onderhouden. Over sustainability gesproken..
Gelukkig vergaten we deze negatieve ervaring snel door een andere les met deze groep: buiten kleien voor het vak creative arts. Ge-wel-dig.. Merle legde de opdracht uit terwijl ik met wat kinderen klei ging halen. Deze was kurkdroog dus deden de kinderen er wat water bij. Uiteindelijk was het echt een drap en was de klei weer veel te zacht! Gelukkig was Merle zo inventive om de klei gewoon in wat zand te rollen zodat de klei weer bruikbaar was. Veel kinderen, inclusief wij zaten achteraf onder de klei maar wat was het leuk! De kinderen zijn met zo weinig spullen tevreden en maakten de leukste dingen welke ze met trots lieten zien!
Diezelfde week bouwden we eindelijk een band op met de meest norse leraar van de school: Philip. Hij is echt van de oude stempel en loopt de hele dag met een chagrijnig hoofd door de school. Opeens toonde hij interesse in ons en sindsdien komt hij vaak in de pauzes even met ons kletsen.
Op vrijdag droeg de directrice haar functie over op de nieuwe directrice en dit was dus haar laatste werkdag. Ter gelegenheid van het afscheid, lieten we de school voor het hele laatste lesuur (?!) voor wat het was, om een biertje te drinken in een plaatselijke bar. Het verbaasde ons dat ze het afscheid überhaupt deden vieren. In korte tijd werden Merle en ik uitgehoord en deden verschillende leraren, waaronder Philip, ons huwelijksaanzoeken! Twee andere leraren maakten van de gelegenheid gebruik om ons te vragen of we hun opleiding willen sponsoren. We legden dus maar voorzichtig uit dat we zelf ook studenten zijn maar ik vraag me af of ze het snapten..
Diezelfde week had Clement ineens een idee in zijn hoofd welke hij zo snel mogelijk wilde uitvoeren.. Namelijk: een waterleiding aanleggen van the mission house tot ons huis zodat we stromend water hadden voor een kraantje en zelfs een douche! We waren verbouwereerd toen we het hoorden omdat we de dagelijkse Afrikaanse ice-bucket-challenge juist wel chill vonden. Daar had Clement geen boodschap aan en binnen 2 dagen (!) zonder enig gebruik van graafmachines of wat dan ook (!) hadden we een werkend kraantje en een douche! Het was wel even slikken want er waren dus veel mannen die een gat voor de leiding moesten graven in de brandende zon.. Maar inmiddels zijn we dolblij met deze luxe voorziening!
Zondagochtend startten we ons lange reis naar Kumasi: een grote stad, meer in het zuiden van Ghana. We hebben er ongeveer 6 uur over gedaan maar het was de moeite waard. De stad is ontzettend groot in vergelijking tot Tuna en het is veel Westerser. Er wonen veel zakenmensen en politici. Het klimaat is tropisch en er zijn dus veel tropische planten, erg mooi. Naast de mooie natuur is de stad wel volgebouwd; de gebouwen en huizen zijn veel luxer.
Maandag zijn we naar het Cultural Center van Kumasi geweest. Hier zijn allemaal winkeltjes en ateliers met Ghanese spullen en kunstwerken. Daarna gingen we naar het paleis waar de Ashanti koning van Ghana woont. We konden helaas niet naar binnen omdat de koning een meeting had, maar we zijn wel in het museum geweest. Het was best apart om de geschiedenis van de Ashanti kingdom te zien omdat het draait om goud en rijkdom terwijl de mensen in het noorden erg arm zijn..
De tijd vloog om in Kumasi en we hebben lang niet alles kunnen zien wat we wilden zien omdat we dinsdagochtend alweer vroeg op moesten staan om te beginnen aan onze terugreis. We zijn daarom van plan om de stad nog een andere keer te bezoeken wanneer we meer tijd hebben.
Gisteren en vandaag hebben we weer lesgegeven. Toen we woensdag weer op school kwamen, was er een parents-meeting waar alle leraren bij aanwezig waren. Er werd ons doodleuk verteld dat wij dus maar even de hele school moesten runnen!
Vandaag waren er 2 leraren niet aanwezig dus moesten we onze planning weer aanpassen en improviseren. Daarbij is Clement nog steeds in Kumasi en hebben wij geen sleutels van het ICT-lokaal dus kunnen we deze week niet naar het lab.. De ICT-lessen hebben we dus maar besteed aan het doornemen en laten overschrijven van de regels die gelden in het ICT-lab…. Gelukkig gaat het improviseren ons tot nu toe redelijk af! Geef ons geen tot weinig materialen en we verzinnen er toch iets leuks en leerzaams op!
Tot snel!
Groetjes Merle en Imke
Gelukkig vergaten we deze negatieve ervaring snel door een andere les met deze groep: buiten kleien voor het vak creative arts. Ge-wel-dig.. Merle legde de opdracht uit terwijl ik met wat kinderen klei ging halen. Deze was kurkdroog dus deden de kinderen er wat water bij. Uiteindelijk was het echt een drap en was de klei weer veel te zacht! Gelukkig was Merle zo inventive om de klei gewoon in wat zand te rollen zodat de klei weer bruikbaar was. Veel kinderen, inclusief wij zaten achteraf onder de klei maar wat was het leuk! De kinderen zijn met zo weinig spullen tevreden en maakten de leukste dingen welke ze met trots lieten zien!
Diezelfde week bouwden we eindelijk een band op met de meest norse leraar van de school: Philip. Hij is echt van de oude stempel en loopt de hele dag met een chagrijnig hoofd door de school. Opeens toonde hij interesse in ons en sindsdien komt hij vaak in de pauzes even met ons kletsen.
Op vrijdag droeg de directrice haar functie over op de nieuwe directrice en dit was dus haar laatste werkdag. Ter gelegenheid van het afscheid, lieten we de school voor het hele laatste lesuur (?!) voor wat het was, om een biertje te drinken in een plaatselijke bar. Het verbaasde ons dat ze het afscheid überhaupt deden vieren. In korte tijd werden Merle en ik uitgehoord en deden verschillende leraren, waaronder Philip, ons huwelijksaanzoeken! Twee andere leraren maakten van de gelegenheid gebruik om ons te vragen of we hun opleiding willen sponsoren. We legden dus maar voorzichtig uit dat we zelf ook studenten zijn maar ik vraag me af of ze het snapten..
Diezelfde week had Clement ineens een idee in zijn hoofd welke hij zo snel mogelijk wilde uitvoeren.. Namelijk: een waterleiding aanleggen van the mission house tot ons huis zodat we stromend water hadden voor een kraantje en zelfs een douche! We waren verbouwereerd toen we het hoorden omdat we de dagelijkse Afrikaanse ice-bucket-challenge juist wel chill vonden. Daar had Clement geen boodschap aan en binnen 2 dagen (!) zonder enig gebruik van graafmachines of wat dan ook (!) hadden we een werkend kraantje en een douche! Het was wel even slikken want er waren dus veel mannen die een gat voor de leiding moesten graven in de brandende zon.. Maar inmiddels zijn we dolblij met deze luxe voorziening!
Zondagochtend startten we ons lange reis naar Kumasi: een grote stad, meer in het zuiden van Ghana. We hebben er ongeveer 6 uur over gedaan maar het was de moeite waard. De stad is ontzettend groot in vergelijking tot Tuna en het is veel Westerser. Er wonen veel zakenmensen en politici. Het klimaat is tropisch en er zijn dus veel tropische planten, erg mooi. Naast de mooie natuur is de stad wel volgebouwd; de gebouwen en huizen zijn veel luxer.
Maandag zijn we naar het Cultural Center van Kumasi geweest. Hier zijn allemaal winkeltjes en ateliers met Ghanese spullen en kunstwerken. Daarna gingen we naar het paleis waar de Ashanti koning van Ghana woont. We konden helaas niet naar binnen omdat de koning een meeting had, maar we zijn wel in het museum geweest. Het was best apart om de geschiedenis van de Ashanti kingdom te zien omdat het draait om goud en rijkdom terwijl de mensen in het noorden erg arm zijn..
De tijd vloog om in Kumasi en we hebben lang niet alles kunnen zien wat we wilden zien omdat we dinsdagochtend alweer vroeg op moesten staan om te beginnen aan onze terugreis. We zijn daarom van plan om de stad nog een andere keer te bezoeken wanneer we meer tijd hebben.
Gisteren en vandaag hebben we weer lesgegeven. Toen we woensdag weer op school kwamen, was er een parents-meeting waar alle leraren bij aanwezig waren. Er werd ons doodleuk verteld dat wij dus maar even de hele school moesten runnen!
Vandaag waren er 2 leraren niet aanwezig dus moesten we onze planning weer aanpassen en improviseren. Daarbij is Clement nog steeds in Kumasi en hebben wij geen sleutels van het ICT-lokaal dus kunnen we deze week niet naar het lab.. De ICT-lessen hebben we dus maar besteed aan het doornemen en laten overschrijven van de regels die gelden in het ICT-lab…. Gelukkig gaat het improviseren ons tot nu toe redelijk af! Geef ons geen tot weinig materialen en we verzinnen er toch iets leuks en leerzaams op!
Tot snel!
Groetjes Merle en Imke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
